Wśród uczniów klas 5 a, b, c:
Wśród uczniów klas 6 a, b:
Nasze gratulacje dla zwycięzców!
19 maja uczniowie klasy 4a wraz z rodzicami i wychowawczynią wybrali się na edukacyjno-poznawczą wycieczkę do wsi Żalgirio, gdzie mieli okazję zapoznać się z kulturą Indian oraz życiem piesków Haski.
Chociaż podróż trwała niedługo, starczyło nam czasu na wspólne wspomnienia z czterech wspólnie spędzonych lat w początkówce oraz podziwianie przez okna autokaru pięknych ojczystych krajobrazów.
Po przybyciu na miejsce mile spotkał nas gospodarz zagrody przebrany w strój Indianina. Po zapoznaniu z regulaminem pobytu, pokazał swych uroczych 30 piesków Haski i zapoznał nas z nimi. Zrozumieliśmy, że nie jest łatwo troszczyć się taką ilością zwierzaków, gdyż nawet zapamiętanie 30 imion sprawiło nam wiele trudności.
Mieliśmy okazję pobyć w prawdziwym indiańskim wigwamie, gdzie poznaliśmy wiele różnych ciekawych sztuk indiańskich. Nie zabrakło też różnych zadań na wykaz pomysłowości i siły. Pod przewodnictwem gospodarza były organizowane różne gry i zawody nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. Jeździliśmy na płachtach, hulajnogach i „dziwnych”, własnoręcznie skonstruowanych, rowerach. Wesoło graliśmy w piłkę, huśtaliśmy się na różnego rodzaju huśtawkach i hamakach. Uczniowie byli zachwyceni nauką strzelania z łuków i innej broni indiańskiej.
Po tak licznych grach i zabawach wszyscy chętnie zasiedliśmy przy pięknie zaserwowanym przez rodziców stole. Podczas dzielenia się wrażeniami, kiełbaski z grilla zniknęły w mgnieniu oka. Jeszcze większym urozmaiceniem pikniku były zefiry, które dzieci mogły sporządzić na ognisku samodzielnie.
Szybko minął wspólnie spędzony czas, ale długo jeszcze będziemy wspominać te wesołe chwile spędzone razem.
Dziękujemy rodzicom za zorganizowanie treściwej i ciekawej poznawczej wycieczki, podczas której chociaż na chwilę mogliśmy zapomnieć o codziennych troskach, poczuliśmy jeszcze większą więź oraz przypływ pozytywnej energii.
Wychowawczyni klasy 4a Leonarda Wabalis
9 maja odbyło się spotkanie z absolwentką naszego gimnazjum Elżbietą Wysocką, która obecnie studiuje na filii Uniwersytetu Białostockiego w Wilnie. Ela opowiadała uczniom klasy 8b, jakie miała wątpliwości, gdy wstępowała na te studia, oraz jak uniwersytet przekroczył wszystkie oczekiwania: wspaniałe grono pedagogiczne oraz warunki do nauki. Poradziła ona uczniom więcej starać się w szkole, aby pomyślnie wstąpić na wymarzoną specjalność i skończyć studia. Życie ucznia w szkole a studenta bez wątpienia się różni. Absolwentka uprzedziła, że na wyższej uczelni jest o wiele trudniej niż w szkole, ponieważ student odpowiada sam za siebie, nikt mu nie będzie napominać, że ma wykonać zadania lub napisać sprawozdanie, ponieważ sam ma o wszystko zadbać. Niestety, są tacy studenci, którzy rezygnują z nauki , ponieważ nie nadążają. Natomiast Ela śmiało dąży do celu i jest osobą zmotywowaną do nauki. Więc życzymy jej największego sukcesu!
Ewa Drozdowska, uczennica klasy 8b
Niestety, ale wiemy, że wszystko ma swój początek i koniec, i z tym się zgodzić musimy.
I otóż 21 maja w (tak nielubiany a komuś szczęśliwy) poniedziałek 13 promocja Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie nareszcie doczekała się swego długo oczekiwanego święta… Święta Ostatniego Dzwonka. Należy dodać, że jest to też 64 promocja szkoły, dość liczna, bo aż 39 maturzystów.
Na święto przybyło niemało rodziców, starszych i młodszych przyjaciół, sporo nauczycieli, przedstawiciele placówek oświatowych z Niemenczyna, p.o. starosta miasta oraz najwięcej pierwszoklasistów.
Dyrektor gimnazjum Tadeusz Grygorowicz życzył maturzystom przede wszystkim spokoju oraz spełnienia najskrytszych marzeń, o które zawsze walczyć trzeba. Wszyscy przemawiający z całego serca życzyli udanego startu w dorosłe życie, spokoju, zadowolenia i wymarzonych studiów.
Wychowawczyni klasy Krystyna Rostowska niejednokrotnie podkreśliła, że ufa swym wychowankom i wierzy, że w życiu odnajdą swe miejsce.
Piękne słowa i piosenka klasy G3, a następnie liryczny występ maturzystów i ich rodziców, słowa podziękowania i róże dla nauczycieli i na tym uroczystość dobiegłaby końca, ale… tradycyjny staje się taniec maturzystów i uczniów klas 1-2.
Następnie wymiana prezentów, szczęśliwe uśmiechy, wspólne zdjęcia i zaproszenie do klasy na ostatnią godzinkę wychowawczą.
„Rodzina to nasz największy skarb” – pod tym hasłem w dniu 18 maja uczniowie klasy 1c uroczyście obchodzili Święto Rodziny połączone z Dniem Dziecka. Rodzice, babcie, dziadkowie licznie przybyli na uroczystość. Święto było bardzo doniosłe za sprawą rodziców, którzy pojawili się w komplecie. Dzień Mamy i Taty to wyjątkowy czas zarówno dla rodziców jak i dzieci. Czas, który mogą spędzić wspólnie, bez pośpiechu, z dala od codziennych problemów i zmartwień. Dzieci słowem i piosenką wyraziły wdzięczność za matczyną dobroć i cierpliwość, za serce, które wiele rozumie i wybacza, a także za mądrość i ojcowską miłość. W pięknie udekorowanej sali, z ogromnym wzruszeniem recytowali nastrojowe wiersze, śpiewali okolicznościowe piosenki, tańczyli i składali życzenia płynące z głębi serduszek. Wyrażali w ten sposób miłość, szacunek i wdzięczność swoim rodzicom. Doniosłe słowa i starania małych artystów dostarczyły zebranym wiele radości i wzruszeń, o czym świadczyły gromkie brawa płynące z widowni.
Po części artystycznej najserdeczniejsze życzenia rodzicom złożyła wychowawczyni Danuta Stępień. Następnie uczniowie, aby tradycji stało się zadość, wspólnie zaśpiewali Mamom i Tatom gromkie „sto lat”, po czym wręczyli swoim rodzicom własnoręcznie wykonane laurki i kwiatki. Na zakończenie święta rodzinnej atmosferze sprzyjał wspólny taniec, który pozwolił dorosłym u boku swoich dzieci przypomnieć sobie lata dzieciństwa. Uroczystość przebiegła w miłej i ciepłej atmosferze i na pewno na długo zostanie w pamięci dzieci i rodziców.
Wszystkim Kochanym Rodzicom życzymy wielu, wielu lat życia w zdrowiu i pomyślności!
Danuta Stępień
