Miesiąc: czerwiec 2018

11-17 czerwca 2018 r. 24 osobowa grupa młodzieży z Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie na Litwie oraz z 9-19 Hufca Pracy w Dębicy w Polsce brała aktywny udział w realizacji międzynarodowego projektu „Pielęgnując tradycje – uczymy się tolerancji“ w Rzeszowie w ramach Polsko-Litewskiego Funduszu Wymiany Młodzieży. Projekt został zrealizowany przez Centrum Edukacji Pracy Młodzieży w Rzeszowie na czele z koordynatorem projektu Walentyną Turowską.

Głównym celem zrealizowanego przedsięwzięcia było zainicjowanie nowych partnerstw, nawiązanie dialogu międzykulturowego, rozwijanie wśród młodzieży wiedzy o różnorodności kultur i języków obcych, poznanie historii, kultury i tradycji krajów partnerskich, ale także nauka tolerancji oraz otwartości.

W pierwszym dniu młodzież oraz ich opiekunowie: Walentyna Turowska, Wiesław Wiktor, Sabina Gwozdowicz oraz Juratie Kryłowiczienie zostali powitani przez Jerzego Cyprysia – Wojewódzkiego Komendanta OHP, Bogusławę Gubernat – dyrektora Centrum Edukacji i Pracy Młodzieży w Rzeszowie oraz Agnieszkę Panek – Komendanta HP w Dębicy. W ramach projektu młodzież z obu krajów miała możliwość uczestniczyć w wielu różnorodnych warsztatach: językowych, patriotycznych, etnograficznych, folklorystycznych, wokalnych, choreograficznych, patriotyczno-historycznych oraz warsztatów na temat tolerancji i przełamywania stereotypów. Oczywiście każdego wieczoru odbywała się ewaluacja projektu w formie dyskusji, ankietowania, gier i zabaw. Nie obeszło się bez zabaw integracyjnych, międzynarodowego karaoke i ogniska.

Miłą niespodzianką dla uczestników projektu było zaproszenie Przewodniczącego Sejmiku Województwa Podkarpackiego Jerzego Cyprysia. Młodzież odwiedziła Urząd Marszałkowski, gdzie ją powitał Piotr Pilch – członek Zarządu Województwa Podkarpackiego. Również wielkim wyzwaniem dla młodzieży była translacja na „żywo“ w Radiu Via.

Finałowym etapem projektu stał się Polsko-Litewski Wernisaż z udziałem społeczności lokalnej oraz mediów, na którym młodzież polska i litewska zaprezentowała dorobek kulturalny swojego kraju i regionu. W podsumowaniu projektu również wzięli udział zaproszeni goście. Na zakończenie tej uroczystości zabrzmiał hymn projektu „Niech połączy nas miłość“ w języku polskim i litewskim, który młodzież ułożyła w trakcie realizacji projektu.

Po tak napiętym tygodniu pracy, oczywiście, należało się trochę relaksu. Wyjazd w Bieszczady na zaporę Solińską oraz rejs statkiem po Jeziorze Solińskim, warsztaty międzykulturowe w Ogrodzie Biblijnym, zwiedzanie minizoo oraz zapoznanie się z różnorodnością budowli sakralnych w Centrum Kultury Ekumenicznej w Myczkowcach na pewno wzbogacił każdego uczestnika projektu i zostawił miłe wrażenia pobytu na Podkarpaciu. Mamy nadzieję, że ta przyjaźń nie zaniknie i będzie miała ciąg dalszy poprzez następne projekty.

Sabina Gwozdowicz i Juratie Kryłowiczienie – opiekunki grupy litewskiej
Zdjęcia – Albert Kimsewicz i Wiesław Wiktor

Ten projekt powstał z myślą o potrzebie dzielenia się wiedzą, która ma służyć rozwojowi społecznemu. Myślenie logiczne, wyobraźnia, algorytmika, grafika, matematyka to tylko niektóre z kompetencji mocno związanych z rozwojem młodego pokolenia. W świecie dóbr niematerialnych kompetencje cyfrowe nie tylko gwarantują pracę, ale przede wszystkim kreują nową rzeczywistość. Angażując tysiące Polaków i nas, przedstawicieli na Wileńszczyźnie, zwraca się uwagę na przyszłość, cyfrową przyszłość, w której dzisiejsze dzieci odegrają kluczową rolę. Edukacja szkolna nie zawsze jest w stanie szybko reagować na zmieniające się potrzeby w zakresie kompetencji cyfrowych. Dlatego mając na uwadze jej znaczenie dla przyszłości rynku pracy jak również i wpływ na rozwoju wielu gałęzi przemysłu, pragnie się promować i rozwijać cyfrowe umiejętności wśród uczniów. Programowanie zwiększa kreatywność, uczy logicznego myślenia, a także współpracy, co szczególnie jest ważne we wczesnym etapie życia.

5 grudnia 56 „programistów” Gimnazjum imienia Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie z klas 5-6-7 wraz z uczniami z ponad 50 szkół z Polski podjęło próbę ustanowienia rekordu Guinnessa w jednoczesnym programowaniu na lekcji informatyki Larges computer programming lesson (multiple rennes). Podczas tej lekcji uczniowie zaprogramowali grę w programie do kodowania „Scratch“. Programowanie polegało na układaniu z bloków poleceń dla postaci z gry. Okazało się też, że nasze gimnazjum jako jedyne na Litwie wzięło udział w tej akcji. Nie tylko na Litwie, ale i poza Polską! No i zwyciężyliśmy, co prawda tylko w ” duchu i sercu”, bo tym razem Amerykanie byli górą, ale kolejnym razem… zobaczymy!

I otóż 18 czerwca do naszego gimnazjum zawitali długo oczekiwani goście z podsumowaniem i kolejnymi propozycjami dalszej współpracy.

Mimo letnich wakacji, które dopiero się rozpoczęły, w szkole zebrało się niemało uczniów, przede wszystkim „programistów”, nauczycieli, bo dla nich letni odpoczynek się nie rozpoczął, ale i liczne grono przybyłych dostojnych gości w naszych skromnych murach gimnazjalnych. A byli to: pan Andrzej Maciejewski, poseł na Sejm RP, przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i polityki regionalnej. Pan Marcin Zieniewicz, radca-konsul RP, Kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wilnie. Pan Henryk Samborski, Prezes Stowarzyszenia Skarbników Warmii i Mazur. Pan Sebastian Grabowski, Prezes Fundacji Architects PL. Pan Mariusz Nowak, zastępca kierownika Muzeum Warmińsko- Mazurskiego w Szczytnie i członek zarządu skarbników samorządowych Warmii i Mazur. Przybyli na podsumowanie akcji także przedstawiciele naszej władzy lokalnej: pan Robert Komarowski, wicemer Samorządu Rejonu Wileńskiego oraz pan Artur Komarowski, czasowo pełniący obowiązki starosty miast Niemenczyn. Bardzo ubolewała, że nie mogła przybyć na spotkanie posłanka na Sejm Republiki Litewskiej pani Rita Tamaszuniene.

Na samym początku nasi artyści w patriotyczno-nostalgicznym nastroju powitali wszystkich zebranych na sali. Przepiękne piosenki, wspaniałe tańce, „sympatyczne” wiersze oraz utwory fortepianowe wprowadziły wszystkich w romantyczno-patriotyczny nastrój. Następnie pani Irena Karpawiczene przedstawiła krótki zarys historii szkoły i szkolnictwa w Niemenczynie. Dokonała także krótkiego sprawozdania-relacji z życia gimnazjum za rok szkolny 2017-2018.

Swymi spostrzeżeniami odnośnie akcji podzielili się główni „winowajcy- koordynatorzy” pani Edyta Pakietur oraz pan Mirosław Pakietur. Wytłumaczyli dla niewtajemniczonych, na czym polegała międzynarodowa próba ustanowienia rekordu Guinnesa w programowaniu dedykowanej dla uczniów szkół podstawowych pn. „Code & Share. Programuj z klasą 2017.” Warto dodać, że nie było to takie proste, przecież mamy znaczne różnice w programowaniu. Jednak pracą i chęcią można osiągnąć dużo.

W trakcie spotkania głos zabrali oczywiście goście, którzy gratulowali udziału w projekcie uczniom i nauczycielom, którzy szykowali ”programowiczów”. Padły ważne dla nas słowa, że warto było zasiać i siew był właściwy. To dało owoce i te owoce należy pielęgnować i czekać na następny urodzaj.

Na zakończenie spotkania dyrektor otrzymał ZAPROSZENIE dla uczniów na wakacyjne warsztaty „Koduj z UKE” w Boruczy. Każdy zaś z uczestników projektu otrzymał dyplom oraz mały prezent. A więc latem uczestnicy projektu udadzą się w podróż do Polski.

Następnie przy kawie odbyły się liczne dyskusje i pogadanki odnośnie projektów, szkolnictwa oraz historii.
Mamy nadzieję, że ten projekt da w przyszłości jeszcze lepsze wyniki.

Aldona Sudenis

4 czerwca głęboką nocą grupa uczniów naszego gimnazjum pod opieką pań Inesy Rusieckiej, Neringi Dubrowinej, Haliny Ikomienė, pana Mariusza Tumasza oraz pana dyrektora Tadeusza Grygorowicza wyruszyła w daleką podróż do Estonii. Celem wycieczki było zwiedzenie centrum naukowego „AHHAA” w Tartu.

Musieliśmy pokonać ponad 9 godzin podróży, zanim dotarliśmy do Tartu. Na początku zostawiliśmy swoje rzeczy w hotelu, następnie wyruszyliśmy do centrum naukowego.

Pierwszym etapem było zwiedzenie nowoczesnego planetarium, gdzie wśród planet i gwiazd czuliśmy się jak w statku kosmicznym. Następnie mogliśmy samodzielnie obejrzeć i wypróbować wszystkie eksponaty naukowe, i wykonać doświadczenia praktyczne. Wówczas zrozumieliśmy znaczenie nazwy centrum – „Ahhaa”, gdyż mnóstwo rzeczy tu nas bardzo zaskoczyło: wodna drukarka, gdyż na wodnej „ścianie” komputer rysuje kształty z ekranu. Po pysznym obiedzie mieliśmy zajęcia praktyczne. Mogliśmy wybrać zajęcia o badaniu oka lub DNK. Poprzez te zajęcia bardziej dowiedzieliśmy się o budowie oka oraz o więziach pokrewieństwa między ludźmi, ile DNK mamy wspólnego z komarem lub … bananem. Na zakończenie wizyty w centrum naukowym zrobiliśmy kilka zdjęć i wyruszyliśmy do hotelu. Po drodze omawialiśmy wrażenia z centrum naukowego i opowiadaliśmy, co nas najbardziej zafascynowało. Oczywiście, wszystkim najbardziej spodobały się różne rozrywki, takie jak np. przejażdżka rowerem na wysokości po linie – nie każdy odważył się wypróbować tę atrakcję, nawet wiedząc, że upaść jest niemożliwie. Wielkie wrażenie na nas wywarła również wystawa z imitacją potworów morskich, dinozaurów.

W hotelu spożyliśmy posiłek i pojechaliśmy zwiedzać miasto. Przewodniczka przybliżyła nam historię tego starego miasta i jego legendy, pokazała czarujące i najbardziej tajemnicze miejsca Tartu.

Po treściwym zwiedzaniu miasta udaliśmy się do centrum handlowego, gdzie mieliśmy wolny czas, aby kupić upominki dla rodziny. Następnie wróciliśmy do hotelu, aby przez noc nabrać się sił do powrotnej drogi do domu.

5 czerwca po obfitym śniadaniu pożegnaliśmy studenckie miasteczko Tartu. W drodze powrotnej omawialiśmy wrażenia z wycieczki. Czas wśród kolegów i koleżanek minął szybko i wesoło. Około 18 godziny byliśmy już w Niemenczynie, gdzie na nas czekali rodzice.

Myślę, że u każdego zostały miłe wspomnienia po tej podróży.

Dziękujemy również organizatorom za tak wspaniałą podróż i oczekujemy na dalsze wycieczki.

Łoreta Liminowicz, uczennica klasy 8b

Uczniowie klas 7a i 7b Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie wraz z wychowawczyniami Reginą Komar i Ireną Dzwinel wpadli na pomysł, aby zakończyć ten rok szkolny nietradycyjnie i wspólnie udać się w podróż po Litwie.

Wczesnym rankiem 11 czerwca wygodnym autokarem opuściliśmy Niemenczyn, udając się w kierunku Kiejdan. W Kownie dołączyła się do nas przewodniczka wycieczki pani Nijolė, dzięki której dowiedzieliśmy się wiele o historii zwiedzanych miejsc.

Kiejdany – miasto niezliczonych cudów, geograficzne centrum Litwy. Spacer ulicami Starego Miasta przeniósł nas w głąb XVII wieku. Byliśmy przy Skrzyni Skarbu Janusza Radziwiłła, uwieczniliśmy się na zdjęciach.

Następnie pojechaliśmy do Krekenawy do rezerwatu żubrów, gdzie mieliśmy niepowtarzalną okazję obserwować te zwierzęta z bliska. Właśnie w tym stadzie mieszka dwutygodniowe żubrzątko, któremu obiecaliśmy pomóc w wyborze imienia.

Następną przystanią naszej podróży była Baisogala. Odwiedziliśmy przepiękny dworek Pałacu Komarów, spacerowaliśmy po parku dworskim ze wspaniałą studnią wodną i zegarkiem. Następnie udaliśmy się do Szeduwy, zatrzymując się przy Diabelskim młynie właściciela Alekny. Ludzie mówili, że diabeł skacze z jednego skrzydła na drugie, poruszając skrzydłami, nawet gdy nie ma wiatru.

Z Szeduwy przybyliśmy do Szawel. Tutaj czekała na nas słodka przygoda w fabryce cukierków „Rūta”. Podczas warsztatu czekoladowego na krótko staliśmy się mistrzami w produkcji czekolady, a własnoręcznie wykonane smakołyki zabraliśmy do domu.

W Szawlach odwiedziliśmy Uniwersytet Szawelski, zapoznaliśmy się z największą książką o wysokości 120 cm i szerokości 90 cm, ważącą 113 kilogramów, która zawiera historię Szawel. Obejrzeliśmy także salę, upamiętniającą litewską walutę lit. Ściany, sufit i meble w sali są wyklejone ponad 30 tysiącami monet przyniesionymi przez ludzi.

Następnie poszliśmy na główny plac gminy, gdzie znajduje się słoneczna fontanna, z daleka widzieliśmy złotego chłopaka. Z Szawel udaliśmy się do jednego ze świętych miejsc Litwy, na Górę Krzyży, która mieści niemalże 200 tysięcy krzyży, przywiezionych z całej Litwy i zagranicy. To miejsce jest zapisane w Księdze Rekordów Guinnessa.

Za organizację tego wspaniałego wyjazdu wszyscy jesteśmy wdzięczni nauczycielce biologii pani Reginie Komar, która pokazała nam nieznane dotąd czarujące miejsca na Litwie, a jesienią, po powrocie do szkoły, przedstawimy swoje refleksje na temat pobytu.

Irena Dzwinel