Dzień Wagarowicza to bez wątpienia ulubione święto większości uczniów, a jego dodatkową zaletą jest to, że przypada wiosną, czyli 21 marca. Trudno o lepsze połączenie – wolnego od lekcji i początku ciepłych miesięcy. Nazwa święta pochodzi od łacińskiego słowa „vagari”, oznaczającego „błąkać się, wałęsać się”. Idealnie odzwierciedla więc typowe wagary – uczniowie spędzają je bowiem często nad wodą, w lesie czy włócząc się po galeriach handlowych. Do domu przecież pójść nie można…
Uczniowie 8 b klasy Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie Dzień Wagarowicza spędzili z pożytkiem. Ten dzień młodzież poświęciła poznawaniu Wilna.
Mieli okazję przekonać się, że słusznie Wilno jest uważane za miasto sakralne. Gród nad Wilią od wieków nazywany był miastem kościołów. I jest to rzeczywiście nazwa w pełni uzasadniona. Kościołów w mieście można naliczyć ponad trzydzieści. Co prawda, bynajmniej nie każdy z nich jest czynny. Młodzież zwiedziła najpiękniejszą świątynię w Wilnie, prawdziwą perełkę baroku – Kościół pw. Piotra i Pawła na Antokolu. Zgłębiła historię budowy tej świątyni, poznała symbolikę poszczególnych obrazów i rzeźb. Uczniowie mieli również okazję zobaczyć ekspozycję znajdującą się w podziemiach kościoła. Następnie spędzili chwilę na modlitwie przed łaskawym obliczem Matki Bożej Ostrobramskiej. Zwiedzili również Kościół św. Franciszka i Bernardyna, zgłębiając historię przybycia na Litwę bernardynów, jak też poznając różnice między gotykiem, renesansem i barokiem w architekturze kościołów wileńskich.
Wilno jest kolebką polskiego romantyzmu. W 1822 roku w drukarni Józefa Zawadzkiego ukazał się I tom „Poezyj” Adama Mickiewicza, który zapoczątkował romantyzm w polskiej literaturze. W tym właśnie roku obchodzimy 200. jubileusz polskiego romantyzmu. Uczniowie wraz z kustoszem Muzeum Adama Mickiewicza Leokadią Aszkiełowicz poszukiwali śladów polskich romantyków na wileńskiej Starówce. Słuchali historii o latach spędzonych przez Wieszcza w Wilnie, wędrowali uliczkami, którymi chadzał niegdyś młody Adam, dotknęli miejsc, gdzie poeta mieszkał lub zgłębiał tajniki nauki – Uniwersytet Wileński, Zaułek Bernardyński i Muzeum Adama Mickiewicza, Zaułek Literacki, ul. Zamkową i mieszkanie ks. Józefa Mickiewicza, ul. Wielką i Ratusz, drukarnię J. Zawadzkiego, Klasztor Bazylianów wraz z Celą Konrada. Poznali również historię budowy pomnika poety w Wilnie i dotknęli jego pięty na szczęście, aby nie zaznać trudności w nauce w szkole.
Adam Mickiewicz to nie jedyny poeta, który ma swoje miejsce w Wilnie. Spacerując ulicami miasta natknęli się na miejsca, gdzie żyli i tworzyli inni wielcy romantycy – Juliusz Słowacki, Józef Ignacy Kraszewski, Władysław Syrokomla, Stanisław Moniuszko, Walenty Wańkowicz. Poznali burzliwe życie autora najpiękniejszych ilustracji do „Pana Tadeusza” Michała Elwira Andriolliego oraz wydawcy „Albumu Wileńskiego” Jana Kazimierza Wilczyńskiego.
Podczas pobytu w Wilnie udało się dotrzeć do Placu Katedralnego, „wdrapać się” na Górę Trzech Krzyży, podziwiać piękne widoki, robić zdjęcia pamiątkowe. Uczniowie mogli przekonać się, że Wilno ma w sobie tyle uroku i kryje w sobie tyle tajemnic. Mogą być pewni – w Wilnie łatwo stracić głowę i poczucie czasu… szczególnie wtedy, gdy dopisuje dobra pogoda. A słońca tego dnia nie brakowało.
Andrzej Aszkiełowicz
Zdjęcia: Leokadia Aszkiełowicz
