Wielu z nas żyjących dziś w Polsce ma swoje korzenie na kresach Rzeczpospolitej. Często zdarza się, że nasi rodzice, dziadkowie urodzili się i wychowali w Wilnie, Lwowie, czy Grodnie. Są też tacy, którzy urodzili się także w samym Niemenczynie, czy w jego najbliższych okolicach.
Gdy czytając o kresach zobaczyłem, że szkoły polskie potrzebują książek, zaświtała mi wówczas myśl, by przy okazji mojej wizyty w Wilnie przywieźć do którejś ze szkół książki w języku polskim. Wybór padł na Niemenczyn, o którym co rusz słychać w prasie polskiej. Dodatkową motywacją było też to, że mój dziadek, przez wiele lat był kierownikiem szkoły i nauczycielem w Podbrodziu. Tak się zrodził pomysł, a potem to już wielu moich znajomych słysząc o tym, że wiozę książki do polskiej szkoły, sami mi to zaoferowali, by wspomóc ich edukację. Od samego początku w tę akcję włączyła się Biblioteka Elbląska im. Cypriana Kamila Norwida w Elblągu. Jej pracownicy zbierali, ale też otrzymywali od czytelników książki w tym szczytnym celu.
Gdy nadarzyła się okazja przyjazdu na Litwę autobusem, to wiadomo było, że można przywieźć więcej książek w dużym luku bagażowym. I tak pracownicy elbląskiej energetyki, ich rodziny i znajomi podróżujący śladami historii odwiedzili Niemenczyn.
Najpierw w Polsce zwiedzili Twierdzę Boyen w Giżycku, następnie odwiedzili sejneńską bazylikę i białą synagogę. Kolejnym etapem podróży było Kowno i Wilno. Piękny i dostojny kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu, a potem zwiedzenie cmentarza na wileńskiej Rossie i złożenie na grobie Matki i Sercu Syna wieńca z napisem „Marszałkowi elbląscy energetycy” ufundowanego przez zarząd elbląskiej elektrowni. (Elektrownia elbląska obchodziła w 2018 r. 90-lecie powstania, a Polska 100-lecie odzyskania niepodległości).
Kolejnym miejscem, do którego zawitaliśmy, był Niemenczyn. Uczestniczyliśmy we mszy św., a następnie przekazaliśmy książki do Gimnazjum im. Konstantego Parczewskiego w Niemenczynie. Zwiedziliśmy szkołę i wysłuchaliśmy opowieści o jej historii. Jako uczestnicy wycieczki, chcemy bardzo gorąco i serdecznie podziękować dyrektorowi i jego wszystkim pracownikom oraz młodzieży za wspaniałe przyjęcie i podziękowania. To dla nas wielki zaszczyt móc współpracować z Państwem i na pewno nie zapomnimy o Was. Już szykujemy kolejne partie książek, które zostaną przywiezione samochodem prywatnym w czasie kolejnej podróży na Litwę.
Po Niemenczynie zwiedziliśmy Wilno, Ponary i Troki. Poznaliśmy trochę wspólnej historii Litwy i Polski. Historii sąsiada, ale też i historii Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Zarówno msza św. jak i pobyt w Państwa szkole pomógł nam zrozumieć, czym jest dla Was Polska i jak czasami trudno być Polakiem poza jej granicami. Dziękujemy.
Jan Brzozecki
Z kolei my, niemenczynianie jesteśmy wdzięczni za pamięć i tę kolejną dawkę POLSKOŚCI, dzięki której byliśmy, jesteśmy i będziemy Polakami na Kresach i tę odrobinę POLSKOŚCI przekazywać musimy następnym pokoleniom. Oby Wasza piękna misja niesienia dobra ludziom nie znała granic i abyście byli tą wspaniałą duszą, która nie pozwoli nam zapomnieć, kim jesteśmy, mimo że mieszkamy poza granicami swej prawdziwej Ojczyzny, ale cenimy i swą małą Ojczyznę – Polszczyznę.
