Na najstarszej wileńskiej nekropolii – liczącym blisko 250 lat cmentarzu na Rossie – rozpoczęła się akcja patriotyczno-socjalna pod hasłem ,,Zjednoczeni pamięcią“. Wraz z uczniami 5a klasy sprawnie zareagowaliśmy na zaproszenie i wyruszyliśmy z pomocą. Była to okazja do tego, aby pogłębić swą ogólną wiedzę o świecie, a jednocześnie przyczynić się do akcji sprzątania miejsca spoczynku tych, którzy odeszli do wieczności.
Najpierw uczniowie sprzątali groby na cmentarzu, a jednocześnie pogłębiali wiedzę z historii, religii, matematyki i języka polskiego. Takie lekcje zostawiają w pamięci o wiele głębszą wiedzę niż w murach szkoły. Patrząc na daty urodzenia i śmierci, a także porośnięte mchem napisy na starych pomnikach, u wielu uczniów powstało pytanie: jak długo żył ten, czy inny człowiek, kim on był? Pytań było wiele, jak też i odpowiedzi.
W ramach projektu pt. „Szlakiem patrona Konstantego Parczewskiego”, nie mniej ważnym zadaniem dla nas, było upamiętnienie i złożenie zniczy na przy pomniku Onufrego Pietraszkiewicza (1794–1863), polskiego literaty, archiwisty, przyjaciela Adama Mickiewicza i Ignacego Domeyki. Wraz Mickiewiczem należał on do ścisłego grona współzałożycieli Towarzystwa Filomatów, pełnił w nim funkcję bibliotekarza, skarbnika i archiwisty. Zostawił kilka utworów poetyckich, m.in. poświęcone Mickiewiczowi „Dumanie u rozwalin zamku Giedymina”. Mickiewicz z kolei poświęcił mu dwa swoje wiersze, a w cz. III Dziadów Adam Mickiewicz stworzył na podstawie osoby Pietraszkiewicza postać Jacka.
„Największą zasługą Onufrego Pietraszkiewicza było ukrycie i ocalenie korespondencji, protokołów, rozpraw i utworów poetyckich, tj. całego Archiwum Filomatów, które po zawiłych i długich kolejach losu przetrwały i ujrzały światło dzienne jako cenne dokumenty kultury i historii narodowej” – pisze w książce „Cmentarz na Rossie w Wilnie” prof. Edmund Małachowicz. Po wszczęciu procesu filomatów w 1823 roku zorganizował pomoc finansową i prawną dla objętych śledztwem kolegów, jednak wkrótce sam stał się przedmiotem zainteresowania rosyjskiej policji, co z czasem poskutkowało zesłaniem. Zgromadzone przez Onufrego Pietraszkiewicza dokumenty przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Do druku trafiły dzięki jego prawnuczce – Stanisławie Pietraszkiewiczównie (1884–1952), legendarnej polonistce „Piątki”, która potrafiła je uporządkować, przechować (w powojennym Wilnie) i doprowadzić do ich wydania.
Delegacja z naszego gimnazjum wyrusza w dalszą ekspedycję – do Francji, gdzie na cmentarzu Auxerre jest pogrzebany nasz patron Konstanty Parczewski.
Nauczycielka języka polskiego
Wychowawczyni klasy 5a
Helena Germanowicz
