Cudze chwalicie
swego nie znacie,
sami nie wiecie co posiadacie.
A boć nie śliczne
te wioski liczne?
Ten kraj kochany…?
Mimo upływu lat wiersz S. Jachowicza-poety, pedagoga nie stracił na aktualności. Piękno przyrody Litwy opiewali w swej twórczości wielu twórców literatury. Krajobrazy litewskie nie zostawiają obojętnych.
Kolejną naszą wycieczką po Litwie był Kiernów (lit. Kernavė)-pierwsza stolica Litwy. Leży ona na zboczu wysokiej skarpy, opadającej rozległymi łąkami do błękitu rzeki Wilii.
Miejsce to jest złożonym zespołem obiektów archeologicznych: forty, osady, miejsca pochówków i inne zabytki historyczne i kulturowe. Na obszarze 194,4 ha zachowały się ślady dawnego użytkowania, a także pozostałości pięciu imponujących grodzisk. W 2004 r. miejscowość archeologiczna Kiernów została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESKO.
Na początku uczniowie zwiedzili Państwowe Muzeum Archeologiczne, zapoznali się z zabytkami pochodzącymi z XII-XIV w.: narzędzia rzemieślnicze, przedmioty z drewna, skóry, elementy rzędu końskiego, efektowne srebrne i pozłacane ozdoby. Niesamowitym wrażeniem był spacer ulicą pośród domów drewnianego miasta, zagrodach rzemieślniczych.
Jednak co nas urzekło najbardziej? Fantastyczny widok na najwyższe wzgórza, tak zwany Tron Mendoga, Górę Ofiarną i inne, na których żyli osadnicy. No i rozległa panorama okolicy z widokiem na lasy, pola i wsie w zielono-miodowych kolorach jesieni (bardzo dopisała pogoda!) oraz rzeka Wilia, płynąca leniwie w swej dolinie.
Pełni pozytywnych wrażeń, wzbogaceni wiedzą, trochę „rozharcowani”, wracaliśmy na „swój” brzeg Wilii, także piękny.
Uczniowie 7a,7b klasy,
wychowawczynie
J. Wołkowa, S. Gwozdowicz