Dobiegło końca czwarte spotkanie w ramach projektu Erasmus+ „Birds without Borders” („Ptaki bez granic”). W dniach 21-26 października ekipa Erasmus+ z Gimnazjum im. K. Parczewskiego w Niemenczynie udała się do Turcji, do kraju z odmienną kulturą i zwyczajami.Dany pobyt wywarł na pięciu uczestniczących uczniach oraz dwóch towarzyszących im nauczycielkach nadzwyczajne wrażenie.

W pierwszym dniu pracy projektowej wraz z gośćmi z Rumunii, Portugalii oraz Słowenii zostaliśmy serdecznie powitani przez dyrektora szkoły oraz nauczycieli w jasnym i przestronnym foyer szkoły średniej Tekkekoy Imam Hatip miasta Samsun. Grupa taneczna w ludowych strojach tureckich oraz gustownie udekorowane foyer na temat ptaków wprowadziło nas w podniosłą atmosferę pracochłonnego tygodnia. Uczniowie, którzy przybyli, oraz gospodarze spotkania wkrótce zapoznali się bliżej podczas zadań integracyjnych. Następnie w grupach mieszanych, uwzględniając prawa aerodynamiki, uczniowie tworzą ptakorakiety, które zostają wystrzelone w powietrze na placu szkolnym. To wydarzenie z ciekawością obserwują wszyscy uczniowie szkoły, jest wesoło. Następne zajęcie prowadzi pani z plastyki, demonstrując malowanie na papierze techniką Ebru. Wystawa niepowtarzalnych wzorów z ptakami znajdzie się na wystawie foyer.

Tureccy partnerzy włączyli do programu zwiedzenie wielu interesujących miejsc. Jednym z nich było muzeum miasta Samsun, gdzie uczestnicy musieli wykonać zadania projektowe. Niezwykłe wrażenie wywarło zwiedzenie wioski-muzeum „Amazon”, gdzie według legend tysiące lat temu miały zamieszkiwać waleczne Amazonki. Uczestnicząc zaś w grze orientacyjnej, mieliśmy niezwykłą okazję odczuć atmosferę wsi tureckiej. Zwycięzcy gry otrzymują puchary, a dwa urodzinowe torty z płonacymi świeczkami oraz życzeniami są skierowane dla Marcina z Litwy i Kai ze Słowenii.

Niemal cały dzień uczestnicy projektu spędzili w Ptasim Raju Bafra, w delcie rzeki Kizilirmak na tureckim wybrzeżu Morza Czarnego. To jest obszar mokradeł, zamieszkiwany przez 322 gatunki ptaków. Część delty jest rezerwatem przyrody. Ptaki tutaj żyją, rozmnażają się i zatrzymują się podczas wędrówek migracyjnych na zimę. Oglądaliśmy czaple, kaczki, pelikany oraz inne ptaki. Prof. dr Sancar BARIS wraz z Assoc, prof. dr. Kiraz ERCIYAS YAVUZ opowiedzieli o obrączkowaniu i o rejestracji ptaków. Wraz z pracownikami stacji ornitologicznej obeszliśmy wszystkie sieci, wyjmując z nich ptaki. Codziennie do sieci trafia mniej więcej 300 ptaków, a obchód sieci należy wykonywać co godzinę.

Niesamowite wrażenie wywarła wycieczka łodzią po rzece Kizilirmak do kanjonu Sahinkaya. Piękne widoki górskie, oddalona wieś z meczetą, wirujące nad wysokimi skałami sokoły, lustrzana toń rzeki, smakowity posiłek wśród przyjaciół z pięciu państw zostaną na zawsze w naszej pamięci. W międzynarodowym składzie wykonywaliśmy różne zadania, szykowaliśmy przedstawienie, degustowaliśmy narodowe dania tureckie. Polubiliśmy turecką herbatę, która najczęściej jest przyrządzana w specjalnym czajniku zwanym Caydanlik i podawana w szklankach o kształcie tulipana – symbolu Turcji.

Podczas debatów staraliśmy się wgłębić w poważne zagadnienia odnośnie eksperymentów dokonywanych na zwierzętach i ptakach, stawaliśmy po ich stronie.

Jest tradycją podczas spotkań projektowych organizować wieczorki międzynarodowe, gdy każde państwo prezentuje swe dania. Tureckie panie przygotowały naprawdę mnóstwo dań, na sali było obecnych około 200 osób, cała społeczność szkolna. Po powitaniu i po posiłku chłopcy i mężczyźni udali się na stadion zagrać w piłkę, a pozostałe na sali dziewczęta i panie przeżyły inscenizację tradycyjnej nocy henny. W Turcji henną „święci się” pannę młodą przed ślubem, tak samo mężczyzn przed pójściem do wojska i baranki przed zarżnięciem jako ofiarę. Nastrój był cudowny: dziewczęta i panie tańczyły z bębenkami, śpiewały piosenki, zapraszały gości do zabawy.

Skorzystaliśmy także z możliwości zwiedzenia Błękitnego Meczetu w Stambule, który jest jednym z najwspanialszych przykładów tzw. „klasycznego okresu” sztuki islamskiej w Turcji, oglądnęliśmy Hagię Sofię – najwspanialszy obiekt architektury pierwszego tysiąclecia naszej ery.

Podsumowując tygodniową pracę projektową, jednoznacznie oceniliśmy jako bardzo udaną zarówno dla gospodarzy jak i dla nas, gości. Dzięki pobytowi w Turcji poznaliśmy, co to znaczy prawdziwa turecka gościnność, która nam towarzyszyła na każdym kroku. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni nauczycielom szkoły za wysiłek i ofiarność. Poznaliśmy głębiej życie ptaków, a odmienna kultura i tradycje Turcji stały się nam bliższe.

Irena Dzwinel
Uczestniczka projektu Erasmus+

Inesa Rusecka
Koordynator projektu Erasmus+

Działania są finansowane przez Erasmus+

Artykuł odzwierciedla poglądy jego autorów, ale nie Fundacji Wspierania Wymiany Edukacji, Komisji Europejskiej lub jej instytucji, a Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za treść i możliwe wykorzystanie tego materiału.